ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF

Μία δεύτερη προκατάληψη σὲ σχέση μὲ τὸ ἐθνικὸ ζήτημα ἀφορᾷ τὴν ἄποψη ὅτι ἡ ἰδέα τοῦ ἔθνους εἶναι ἐχθρικὴ σὲ κάθε κοινωνικὸ ζήτημα, καὶ κυρίως στὴν κοινωνική, προλεταριακὴ καὶ διεθνιστικὴ ἐπανάσταση. Σύμφωνα μὲ τὴν ἄποψη αὐτή, τὸ ἔθνος συνεπάγεται μία κίβδηλη διαταξικὴ ἑνότητα, ἐνῷ ἡ ἐθνικὴ ταυτότητα δὲν εἶναι τίποτ’ ἄλλο παρὰ μία μεταμφιεσμένη ἀστικὴ καὶ καπιταλιστικὴ ταυτότητα, ποὺ οἱ κρατικοὶ ἰδεολογικοὶ μηχανισμοῦ «πωλοῦν» στοὺς προλετάριους γιὰ νὰ τοὺς μετατρέψουν σὲ πρόβατα ἐπὶ σφαγὴ στοὺς ἰμπεριαλιστικοὺς πολέμους. Δὲν θὰ ἀναφερθῶ ἐδῶ ἐκ νέου στὶς παρατηρήσεις τῆς προηγούμενης παραγράφου. Ὀφείλουμε νὰ παραδεχθοῦμε ὅμως ὅτι ὑπάρχει μία δόση ἀλήθειας στὴν ἄποψη αὐτή, καθὼς ἀγγίζει ἕνα οὐσιαστικὸ σημεῖο -ποὺ ἀποκάλυψε ὁ Μὰρξ καὶ ὁ μετέπειτα μαρξισμὸς σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις του. Γιὰ ν’ ἀντιμετωπίσουμε αὐτὸ τὸ πρόβλημα πρέπει ὅμως πρῶτα ν’ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ διάφορες ἀφελεῖς θεωρήσεις, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες ὁ διαταξικὸς ἐθνικισμὸς «ἀποσπᾷ» τὸ προλεταριάτο ἀπὸ τὸ νὰ κάνει ἄμεσα τὴν ὡραία καὶ καλῇ τοῦ διεθνιστικὴ καὶ κομμουνιστικὴ ἐπανάσταση. Ἡ ἀντίληψη ὅτι ἡ ἐπανάσταση δὲν ἔγινε ἐξαιτίας κάποιου ὀργανωμένου σχεδίου «ἀντιπερισπασμοῦ», μοῦ θυμίζει τὴν ἄποψη κάποιων Ἰταλῶν κομμουνιστῶν, ὅτι δηλαδὴ τὸ 1948 στὴν Ἰταλία «ξεχάστηκαν (οἱ κομμουνιστὲς δηλαδή!) καὶ δὲν ἔκαναν τὴν ἐπανάσταση, ἐπειδὴ ὅλη τους τὴν προσοχὴ τὴν εἶχαν στραμμένη στὶς νῖκες τοῦ ποδηλάτη Μπάρταλι στὸ Γῦρο τῆς Γαλλίας, ἢ ἀκόμη καλύτερα ὅτι στὴν ἀρχαία Ρώμη οἱ πληβεῖοι δὲν ἐξεγέρθηκαν ἐνάντια στὴ θλιβερὴ μοῖρα τῆς σκλαβιᾶς τοὺς ἐπειδὴ παρακολουθοῦσαν στὶς ἀρένες τοὺς ἀγῶνες τῶν μονομάχων καὶ τῶν θηρίων.

ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΤΑΤΟΥ

 

Ἐνῶ εἶναι φαινόμενο μόδας τὸ τατού, οἱ περισσότεροι δέν ἀσχολοῦνται μὲ τὶς ἀρνητικές ἐπιπτώσεις τοῦ τατού.

Διαφημίζεται συνεχῶς γιὰ λόγους αἰσθητικούς, ὑποτίθεται, ἀλλά ἡ οὐσία εἶναι μία. Ἀπό μόνο του τὸ ἄτομο διαπράττει μιὰ πράξη βαρβαρότητας ἐνάντια στὸ σῶμα του, διότι τοῦ εἰσάγει μὲ τὰ μελάνια ποὺ χρησιμοποιούνται βαρέα μέταλλα.

Ξέρουμε πόσο αρνητική εἶναι ἡ δράση τους στὸ ἀνθρώπινο σῶμα κι ἔχουμε δεῖ τὴν ἐξέλιξη τῆς ὀδοντιατρικῆς, ἀφοῦ σιγά σιγά τὰ ἀφαίρεσε ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό τὸ ὁπλοστάσιό της λόγω τῆς τοξικότητάς τους.

Παρόλα αὐτά, ἡ μόδα τοῦ τατού συνεχίζεται ἐνῶ γνωρίζουμε ὅλο περισσότερο καὶ μάλιστα μὲ ἀκρίβεια τὰ συστατικά τῶν μελανιῶν ἀφοῦ ἔχει ἀποδειχτεῖ ὅτι ἔχουν ὑδράργυρο, μόλυβδο, ἀντιμόνιο, βηρύλλιο, κάδμιο, ἀρσενικό.

Σὰν νὰ μὴν ἔφταναν αὐτά τὰ στοιχεῖα, στὰ μελάνια βρίσκουμε ἐπικίνδυνες φθαλικές οὐσίες ή ἀκόμα καὶ ὑδρογονάνθρακες.

Τὸ ἐρώτημα εἶναι λοιπόν γιατί δὲν υπάρχει μιὰ πιὸ βαθιά ἐνημέρωση σὲ ἐπιστημονικό ἐπίπεδο εἰδικά στούς πιὸ νέους ποὺ ἐπηρεάζονται πιὸ εὔκολα ἀπό τὶς μόδες διότι δὲν γνωρίζουν ἀπαραίτητα ὅτι πρόκειται γιὰ μιὰ μη ἀναστρέψιμη πράξη κι ὅτι κατά συνέπεια ἀκόμα καὶ ἡ διόρθωσή της εἶναι ἐπικίνδυνη γιὰ τὸν οργανισμό καὶ ὄχι τόσο ἀποτελεσματική.

Ἄς τὸ ξέρουν τουλάχιστον ἀπό πρὶν καὶ νὰ μὴν τὸ μαθαίνουν ὅταν εἶναι πιὰ ἀργά.

 

Νίκος Λυγερὸς

http://nikos-lygeros-poihsh.blogspot.com

 

[Ὁ πολυτονισμὸς ἔγινε ἀπὸ ἐμᾶς («Τὸ Ἔνζυμο»)]